Arginina

Arginina (kwas 2-amino 5-guanidynowalerianowy) występuje w sposób naturalny w ludzkim organizmie. Jest aminokwasem endogennym, czyli takim, który może być produkowany przez nasz organizm z innych substancji chemicznych. Teoretycznie organizm człowieka nie potrzebuje więc dostarczania tego aminokwasu z zewnątrz. Jednak, jak dowiodły badania, wraz z wiekiem zdolność wytwarzania argininy w organizmie stopniowo maleje. Niedobory argininy mogą zaś doprowadzić do zachwiania równowagi biochemicznej i zdrowotnej organizmu. Właściwa dieta lub dodatkowa suplementacja może przywrócić odpowiedni poziom argininy we krwi, co jest istotne dla zachowania dobrego zdrowia.

Arginina od lat budzi zainteresowanie naukowców. Strukturę chemiczną tego aminokwasu poznano dopiero w pierwszej połowie dwudziestego wieku. W latach trzydziestych Krebs i Henseleit odkryli fundamentalne znaczenie argininy w cyklu mocznikowym, będącym podstawą usuwania toksycznego amoniaku z organizmu. Dalsze badania zarówno nad samą argininą, jak i możliwościami jej zastosowania w medycynie doprowadziłay do kolejnych odkryć, które dla odmiany ujawniły ścisłe związki między argininą a pracą i zdrowiem układu sercowo-naczyniowego.

Arginina to niezbędny substrat w syntezie tlenku azotu (NO), nazywanego często w świecie nauki „cząsteczką życia”. Obecność tleneku azotu we krwi powoduje zwiększenie światła naczyń krwionośnych przez rozluźnienie oplatających je mięśni gładkich i zmniejszenie lepkości ścian naczyń. Dowiedziono też, że przewlekłe zaburzenia metabolizmu NO mogą prowadzić do przyspieszenia powstania zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń układu sercowo-naczyniowego (wg Hampl i Herget, 2000).

Uważa się powszechnie, że bez tlenu człowiek nie jest w stanie żyć. Jednak bez jego dopływu serce będzie biło jeszcze przez 3–4 minuty. Ale bez zaopatrzenia w tlenek azotu serce uderzy ledwie kilkanaście razy - stwierdził w jednym z wywiadów profesor Maliński z Oakland University USA, autorytet w dziedzinie wpływu tlenku azotu.

Dodajmy, że odkrywcy znaczenia tlenku azotu dla serca i naczyń krwionośnych, Robert F. Furchgott, Luis J. Ignarro i Ferido Murad zostali wyróżnieni w 1998 roku Nagrodą Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.

Gdy organizmowi brakuje argininy, zamiast tlenku azotu zaczyna powstawać anionorodnik ponadtlenkowy, łatwo reagujący z pozostałym tlenkiem azotu i tworzący w ten sposób związek zaliczany do wolnych rodników. Związek ten może powodować uszkodzenia naczyń krwionośnych. A więc brak argininy nie tylko ogranicza powstawanie tlenku azotu ale i dodatkowo go neutralizuje! To bardzo niekorzystne. Światło naczyń krwionoścych nie może się powiększać, zaś działanie wolnych rodników prowadzi do uszkodzeń śródbłonka naczyń, co z kolei sprzyja osadzaniu cholesterolu na ich ściankach. Suplementacja argininy przywraca właściwy przebieg syntezy tlenku azotu, wspomaga więc profilaktykę i terapię groźnych schorzeń: miażdżycy, nadciśnienia, choroby wieńcowej itp.

Jako prekursor tlenku azotu, wpływającego bezsprzecznie na rozszerzanie naczyń krwionośnych a co zatem idzie - napełnianie ciał jamistych członka, arginina może ułatwić erekcje prącia i może być przydatna w przypadku zaburzeń wzwodu. Badania dowodzą zmniejszenia zaburzeń wzwodu przy suplementacji argininą u mężczyzn z zaburzeniami metabolizmu tlenku azotu.
Co ciekawe, arginina jest niezbędna w procesie produkcji nasienia. U mężczyzn pozostających na diecie ubogiej w argininę stwierdzono zmniejszenie liczby plemników w jednostce objętości nasienia nawet o 90%. Suplementacja argininy może być więc pomocna w utrzymaniu poprawnej ilości plemników w nasieniu oraz ich ruchliwości.

Niektóre badania dowodzą również niepośledniej roli argininy w utrzymaniu wysokiej sprawności układu immunologicznego. Suplementacja argininy może wpłynąć dodatnio na naszą odporność na infekcje. Jest też polecana chorym po zabiegach operacyjnych z uwagi na przyspieszenie gojenia ran pooperacyjnych. Ostatnio słyszy sie też o pozytywnym wpływie suplementacji argininy na eliminację skutków podsiatkówkowych wysięków surowiczych w oku.

Przez wpływ na przepływowość naczyń arginina pomaga również sportowcom w przyspieszeniu regeneracji powysiłkowej, zaś u osób z chorobą wieńcową lub chromaniam przestankowyym zwieksza zdolność bezbolesnego wysiłku fizycznego.

Spore ilości argininy znajdują się w różnych pokarmach np. w nasionach, zwłaszcza rozmaitych orzechach. Jednak, jak wiadomo, spożywanie większych ilości nasion i orzechów prowadzi do otyłości, gdyż są wysokokaloryczne i nadto ciężkostrawne. Z upływem lat zdolnośc produkcji oraz pozyskiwania argininy z pokarmów maleje, należy więc uzupełniać jej niedobory właściwymi preparatami.

Należy również nadmienić, że nie ma opublikowano jak dotąd żadnych miarodajnych wyników badań, które wykazałyby jakąkolwiek szkodliwość (skutki uboczne) suplementacji naturalnej argininy. Dostępne w internecie informacje o rzekomej szkodliwości opierają się na niejednoznacznych wynikach badań bądź plotkach. I nic w tym dziwnego, bo przecież aminokwas ten jest obecny w większości pokarmów, a prawidłowo zbilansowana dieta dostarcza około 3-8 gramów l-argininy dziennie, co nam absolutnie nie szkodzi, wręcz przeciwnie! W przypadku niedoboru argininy w diecie, umiarkowana suplementacja na poziomie kilku gramów dziennie jest więc jak najbardziej wskazana.

Polecamy Państwu ProArgi 9 Plus, zawierąjcy w jednej dawce pełną, zalecaną przez badaczy dawkę dzienną naturalnej l-argininy - 5000 mg (5 gramów), wzbogaconą o wzmacniającą działanie argininy cytrulinę, korzystny dla serca i krążenia resweratrol, ważne witaminy i unikalne, bodate w bioflawonoidy i antocyjany wyciągi owocowe. Suplement jest absolutnie bezpieczny, o czym świadczy chocoażby fakt dopuszczenia go do obrotu na najbardziej wymagającym pod tym względem rynku norweskim. Posiada również wszelkie nezbędne certyfikaty amerykańskie i europejskie, jest zarejestrowany w GIS.

Naturalna l-arginina (wchodząca w skład Proargi 9+) wytwarzana jest przez fermentację substancji będących źródłami węglowodanów (najczęściej nieoczyszczonego ryżu) z zastosowaniem bakterii Corynebacterium (Brevibacterium).  Jak w przypadku produkcji innych aminokwasów, pH środowiska fermentacji musi być utrzymywane w okolicy wartości neutralnej. Utrzymanie wysokiej efektywności procesu powstawania argininy wymaga też bardzo dobrego natlenieniania. Otrzymanie czystej l-argininy z brzeczki fermentacyjnej możliwe jest tylko dzięki zastosowaniu zaawansowanych metod oczyszczania. Po zakończeniu procesu fermentacji, pozostałości bakterii usuwa się przez filtrowanie na odpowiednich sitach membranowych lub przez odwirowanie, a inne zanieczyszczenia przy pomocy żywicy jonowymiennej albo węgla aktywnego. Postać krystaliczną o najwyższej czystości uzyskuje się dzięki zatężaniu w końcowej fazie procesu.